หนังสือของพ่อ

[มด]

หนังสือของพ่อ ตอนเด็กๆผมชอบอ่านหนังสือ แต่เล่มนี้เห็นพ่อวางไว้ ผมเองอยากรู้อะไรใหม่ๆเสมอๆ
แต่ตอนนั้นกล้องของพ่อผม ก็เป็นกล้องภาพนิ่ง แต่ทำไมผมถึงเอาหนังสือเล่มนี้มาเก็บไว้โดยที่ไม่ได้เปิดอ่านหรือสนใจเลย (คล้ายว่ามีคำสั่งในหัว ให้เราเก็บไว้) ผมกับพ่อเป็นคนรักหนังสือเหมือนกัน เล่มนี้ไม่ต่ำกว่า 30ปีแน่ๆที่ผมรักษาไว้
วันนี้ผผ่านมาหลายสิบปีหนังสือผมยังเก็บรักษาไว้ตลอด เดินไปบอกพ่อว่า " ผมรู้แล้วว่าเก็บหนังสือเล่นนี้ไว้ทำไม " (ผมกลายเป็นนักถ่ายภาพยนต์ไปแล้วนั่นเองจ๊ะ ถ่ายภาพนิ่งมายาวนาน แต่ทำไม งานภาพยนต์ผมถึงรู้เนื้อหาในหนังสือเล่นนี้อยู่ก่อน โดยธรรมชาติ ทั้งที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน มารู้ว่าใช่ก็ตอนเปิดอ่านครับ มนุษย์ถูกสร้างมาเพื่อสิ่งนึงเสมอ ค้นหาตนเองให้เจอ ไม่งั้นคุณจะเป็นได้แค่ชาวบ้านๆ)

[มด]

ถ่ายทำที่ดีคือ ชักจูง การทำให้ผู้ชม คิดตาม คิดต่อ จากที่เห็น ทำให้หนังไม่น่าเบื่อและน่าสนใจ ตลอดการถ่ายทำ ในแต่ละซีน มันต่างกับภาพนิ่งที่เรา จะเล่าทั้งหมดในภาพเดียว แต่ภาพยนต์ เราต้องลำดับเรื่องราวก่อน (ให้น่าสนใจด้วย) ก่อนจะไปถึงแบบที่ถ่าย แบบเต็มตัว หรือเปิดเผยเขาคือใคร ชายหญิง หล่อสวยขนาดไหน จะไปไหนทำอะไร ผมมักเจอการถ่ายโง่ๆที่โผล่ ไม่ต้องคิด เห็นทุกอย่างเลย เมื่อผู้ชมรู้หมดเขาก็เลิกดูไงครับ ถึงบอกว่าโง่ๆไงที่ถ่ายแบบนั้นครับ

[มด]

การถ่ายภาพยนต์ สิ่งที่เราต้องมีคือ จิตวิทยามนุษย์ เราต้องรู้ว่าคนเรามักสนใจอะไร เช่นมีเสียงหรือเงาการเคลื่อนไหวมาก่อน เปิดประสาทผู้ชม เขาจะตื่นตัวและค้นหาว่าเสียงอะไร มีคำถามในใจ จากนั้นสายตาจะตรวจจับ การเคลื่อนไหว ค้นหา เราจะติดตามหาให้เจอว่ามันคือะไร ........นั่นคือส่วนนึงของการเล่าเรื่องที่ต่างกับภาพนิ่งมากครับ (การสกดให้ผู้ชมติดตาม ด้วยจิตวิทยา)